Ach, het vrije woord, hoogst actueel, maar er zijn er altijd die het niet begrijpen. Nog maar een paar weken geleden deed ik hier mijn beklag over het gemeentelijke verbod op genieten in het Tilburgse Wilhelminapark, en ziet: een medestander vond me niet ver genoeg gaan en richtte deze ravage aan. Hij of zij denkt hiermee een bijdrage te leveren aan de vrijheid, maar de daad heeft het tegenovergestelde effect. Bord vernield, discussie gesloten.
Het incident is gelukkig van een totaal ander kaliber dan de gebeurtenis die nu alle netten en kolommen schijnt te moeten vullen met per definitie alleen maar ongegronde speculaties over de gevolgen en over meest adequate reacties. Maar het principe is hetzelfde. Wij spreken en schrijven vrij, mogen hier onze eigen democratisch gekozen overheid tegenspreken, er zelfs de spot mee drijven. Onlosmakelijk daarmee verbonden is de onvoorwaardelijke bereidheid om op jouw beurt ook tegengesproken te worden. Wie geweld pleegt, tegen dingen of tegen mensen, verstoort ruw dit mooie maar kwetsbare ideaal. Als de dader is gepakt, blijft daarna de enige uitweg – of het nu om woorden of daden gaat – de symboliek van de Bijbelse ‘andere wang’. Omdat er geen andere keus is die tot vrede kan leiden.
2015