Ouders houden van vrede en harmonie, kinderen zijn dol op ruzie. De onterechte maar zeer gangbare veronderstelling, dat een harmonieus gezin voor iedereen het beste is, vormt de bron van veel misverstand en ellende. Kijken we vanuit een evolutiebiologisch en sociobiologisch perspectief naar de relatie tussen ouders en jongen, dan levert dat meer begrip op over zowel onze ouders als over onze nazaten. Acceptatie van fundamentele (want biologisch gewortelde) belangentegenstellingen tussen de leden van het gezin kan allerlei vruchteloze inspanningen in het opvoedproces helpen voorkomen.